Sorun, Sorun Olur mu? Sorun Yaratır mı?

Yazıma bir “dipnot” ile başlamak isterim.

Lütfen Kamuda yönetim kadrolarında bulunmamış ve sorumluluk üstlenmemiş olanlar bu yazıya not düşmesinler. Neden mi, “Eşekten düşenin halinden, eşekten düşen anlar” da ondan.

Bir kere siyasi bir partinin ideolojisi olması gerekir ki, kitleleri o hedefler doğrultusunda bir araya toplasın, yönetsin ve bu ilkeler doğrultusunda seçmenine hesap versin. Bu siyasi bir sorumluluktur.

Gelelim yönetim boyutuna.

Yönetim bir savaştır, tepesindeki başkomutan, altındakiler de sorumluluklarına göre ünvan, paye alırlar. Askerde nasıl Komutan var ise, yönetimde de “Müdür” vardır. Komutan “Başkomutan” ise, yönetimde de “Genel Müdür”dür. Altında albay, yarbay, binbaşı’dan onbaşına kadar rütbeler var ise, sivil yönetimde de Genel Müdür Yardımcısı, Daire Başkanı, Bağısız Müdür, Şube Müdür, Şef ve Er’in karşılığı “Memurlar” vardır.

Savaş inanmış, eğitimli ve donanımlı kadrolar ile yapılır. Çünkü bunların yanında GÜVEN de en önemli unsurdur. Çünkü, sırtını dayayacağın kişinin seninle ortak paydası ve güvenilir olması gerekir.

Yönetim de öyledir. Yönetimde elinizde silan, karşınızda da düşman yoktur ama bu kez karşınızda bir “Mevzuat hazretleri” ile yönetimin istekleri ve yapılacak işten en masum haliyle çıkarı olanlar ya da yapılacak işten yarar sağlamayı bekleyenler vardır.

Hem mevzuat hazretleri yerini getirecek, hem idarenin isteklerini yapacak hem de bu işten beklentisi ve çıkarı olanları hoşnut edeceksiniz, ne kadar da zordur.

Bazı işler döneme ve mevzuat hazretlerine uygun olabilir, onda bir sorun olmaz. Ancakkkkk, çalışanların, memurun en baştaki görevi amirlerince kendilerine verilen görevleri yerine getirmektir.

Bazen öyle görevler verilir, öyle işler yapması istenir ki, işte orada halkın deyimi ile “mızrak çuvala sığmaz” ama kamunun işinin de aksamaması, amirlerin emir ve talimatlarının yerine getirilmesi gerekmektedir.

İşte tam burada iki husus önem kazanır.

İlki, güvenilir çalışan, memur ve elemanlar.

İkincisi ise, mevzuat hazretlerini, yasaların boşluklarını iyi bilmek.

Bu iki konu halledilmiş ise, halkın deyişi ile “Zenginin kağnısı dağdan aşar, fakirin eşeği düz yolda şaşar”!… Yani “at binenin, kılıç kuşananındır”.

İşte genel yönetimdeki Ak Parti (AKP) ile yerel yönetimlerde ki CHP’nin farkı buradan çıkmaktadır.

Kim ne derse desin AKP, her ne kadar liberallerden siyasal islamcılara kadar geniş bir kitleye seslense de, siyasi islam ideolojisi olan bir siyasi partidir.

Muhalefette, Yerel yönetimleri (Belediyeleri) elinde bulunduran CHP ise, kuruluş ilkelerinden uzaklaşmış, kendi kadroları yerine “ne olursan ol, gel” dedikleri kadrolar ile Mevlana tarzına dönmüş ve parti Genel Merkez ve Yerel yönetimlerde beş benzemez ile oyun oynayan oyuncu gibi, birim ve kurumları yönetir hale gelmiştir.

Peki bunun ne sakıncası olabilir ki!.. Evet, haklı ve doğru bir soru.

Bu soruyu soranlar, o zaman bu aralar CHP’li yerel yönetimlerin yaşadığı sorunlara şaşırmasınlar. Çünkü, “el, el’in eşeğini türkü söyleyerek arar”!…

Bugünün yerel yönetimlerini yöneten CHP başkan ve yöneticilerinin çalıştığı elemanlar kimin döneminde işe başlamışlar, işe kimler almışlar? Bu durumda ki kişi, kime güvenir, elbette ki kendisini işi alan kişiye, hem güvenir hem de minnet borcu duyar.

Mevcut Hükümet göç yolda düzelir diye uygulamaya soktuğu yönetim şeklinin yasa ve yönetmeliklerini bile tam olarak çıkarmış değildir. Muhalefet bunları anlamadığı, bilmediği ve görmediği için de pervasızca gitmekte, yirmi yıl sonra bile hala yasa ve yönetmelikler yayınlanmaktadır.

Muhalefetten bir Allahın kulu da, “ya kardeşim, siz bunları dün de yaptınız, ne oluyor” demiyor.

Bu günün CHP’sinin ve Yerel Yönetimlerinin yaşadığı sorun budur. Devleti bilmeden, tanımadan devleti yönetmeye kalkmak. AKP, “göç yolda düzelir” ve “acemi nalbant, gavur eşeğinde öğrenir” mantığı ile artık profesyonel kadrolarını yetiştirmiştir.

CHP ise, sanki akademik bir çalışma yapacak gibi, ne kadar akademisyen var ise hepsini yönetim kadrolarına taşımış ve kamu yönetimi deneyimi olan kadrolar dışlanmıştır.

Üstelik bu uygulama, kamu yönetimi deneyimi olan bir Genel Başkan döneminde bile sürmüştür.

Halkın güvenini sarsmamak gerek, gençlerin umutları ve isyanları üstüne bir muhalif tavır ne kadar sürdürülebilir belli olmaz.

Bu yüzden CHP, ilkelerine ve ideolojisine dönmedikçe, güvenilir kamu deneyimi olan kadrolar ile yollarını birleştirmedikçe, bu günler Nasrettin Hoca gibi, şarkı, türkü söylemeye devam etmektedir. Hani eşeğini arayan hocaya, köylü sorar, “türkü söyleyerek eşek aramak da ne?”

Hoca yanıt verir, son umudum şu dağın ardında, eğer orada da bulamazsam, sen benim feryadımı dinle, der.

Bugünün seçilmişlerinin keyifleri ve olanakları yerindedir ancak, umut vaad ettikleri, halkın umutlarını bir kırarlar ise, siz seyredin gümbürtüyü.

İktidar sürecini son derece bilinçli ve profesyonelce yönetmektedir, muhalefet ise özellikle yerel yönetimlerde ve TBMM’de süreçleri biraz da “havanda su döver dibi” yönetiyorlar, bunun farkındalar mı bilmem ki!..