Denizcilik ve Kabotaj Bayramı

Kabotaj, bir ülkenin kendi karasularında ve limanları arasında gemi işletme ve liman hizmetlerini kontrol etme hakkıdır. Bu hak, bir ülkenin ekonomik bağımsızlığı ve denizcilik sektörünün gelişimi için hayati önem taşır. Osmanlı İmparatorluğu döneminde, kapitülasyon hakları nedeniyle yabancı bayraklı gemiler Türk kıyılarında hizmet verirken, Osmanlı İmparatorluğu kabotaj hakkına sahip değildi. Bu durum, Türk denizciliğinin gelişmesini engellemekte ve ülkenin kendi denizlerindeki ticareti kontrol edememesine yol açmaktaydı.

24 Temmuz 1923’te imzalanan Lozan Antlaşması, Türkiye’nin kaderini değiştiren önemli bir belge oldu. Bu antlaşma ile kapitülasyonlar kaldırıldı ve Türkiye kabotaj hakkını elde etti. Bu hak, Türk denizciliğinin yeniden doğuşunu ve ülkenin denizlere açılma özgürlüğünü simgeledi.

Türkiye’nin coğrafi yapısı, büyük ölçüde bir yarımada olması ve 8333 kilometrelik kıyı şeridiyle, kabotaj hakkının Türk denizciliğine büyük bir fırsat sundu. Türkiye, bu fırsatı değerlendirerek, kendi gemilerini inşa etmeye, Türk denizcilerini yetiştirmeye ve ulusal denizcilik filosunu güçlendirmeye başladı.

815 sayılı yasayla, 19 Nisan 1926 tarihinde Türkiye limanları arasında sadece Türk gemilerinin hizmet vereceği belirlendi ve bu yasa aynı yıl 1 Temmuz’da yürürlüğe girdi. 1 Temmuz tarihi, 1935 yılından itibaren Kabotaj Bayramı olarak kutlanmaya başlandı. 2007 yılında ise bayramın adı Denizcilik ve Kabotaj Bayramı olarak değiştirildi.

Denizcilik ve Kabotaj Bayramı, sadece bir kutlama günü değil, aynı zamanda Türk denizciliğinin gelişimini ve ülkenin denizlere açılma özgürlüğünü kutlamak için önemli bir gün olarak kabul edilir. Bu bayram, Türk denizcilerinin azmini, fedakarlığını ve denizcilik sektörüne olan katkılarını onurlandırmak için de bir fırsattır.

Referanslar

• Lozan Antlaşması: https://www.ismetinonu.org.tr/lozan-baris-antlasmasi-tam-metni/
• Büyük Türkçe Sözlük: Kabotaj. https://sozluk.gov.tr/
• Resmi Gazete: 815 sayılı Kanun