Ar Kalmamış

Zorla kendini sevdirme
Zorla kendini kabullendirme
Yorulursun, üzülürsün
Bırak herkesi kendi haline

Birlik, sevgi ve saygı için uğraşma
Kıymetini bilmeyene nefes tüketme
Hatrını bilmezler seni görmezler
Ar kalmamışki, gönlüne bunu reva görme

Bu dünyayı ebedi sandılar
Tanrının verdiği canı korkmadan kırdılar
Sen tanrıdan korkup kuldan utandın
Onlar arsız arsız yüzüne bakıp güldüler

Yalan oldu talan oldu, ümitlerim heba oldu
Diz çöktüm kolumdan tutan olmadı
Gözyaşlarımın her biri ayrı isyan oldu
Ömrüm nankörlerle, ziyankarlarla doldu