Haz alma kapasitemiz artmaya başladığı zaman içimizde arzular belirir. Arzu, kişinin geçmişinde saklıdır ve kişiye özeldir. Geçmişte arzunun tatmin edilmesinin imkansızlığı anlaşılmış ise: arzu bilinçaltına aktarılırmıştır. Kişi kendinde bir potansiyel gördüğünde: arzusunu bilinç seviyesine çıkartmış olur.
Arzu tatmin edilmediği veya baskılanmadığı sürece aklı sürekli meşgul eder. Akıl, arzuladığından başka birşey düşünemez hale geldiğinde ise: onu gerçekleştirmek zorunda kalacaktır. Geçmişte edinilen bilgiler derlenir, yeniden hesaplanır ve bir plan doğrultusunda arzu tatmin edilmeye çalışılır. Yapılan her eylem yeni bir deneyim yaşatmaktadır.
Bilinç, arzunun tatmin olabilmesi için: enerjisi bitene kadar çalışır. Bunun sonucunda arzu: kişinin potansiyeli kadarıyla tatmin olur ve sonra tekrar bilinçaltına aktarılır. Bilinç, arzuyu daha büyük tatmin yaşayacağı ana dek sessizce bekletmektedir. Eğer kişi, kapasitesini arttırmaya yönelik çalışmalarda bulunuyorsa: arzusunu da eş zamanlı olarak büyütmüş olur.
Arzu geçmişteki köklerinden beslenerek kendini sürekli canlı tutmaktadır. Arzu ve tatmin olma duygusu birbirini nötrler. Tatmin olmak için gerekli emeğin harcanmasına ihtiyaç vardır. Kişi, bu kısır döngünün farkında olmadığı sürece: arzusunu gerçekleştirme/tatmin etme eyleminden kurtulamaz.
Arzu, kişiyi derinden etkileyecek bir travma yaşanmadığı sürece tamamen yok olmaz. Tatmin olma veya doğru zamanı bekleme durumlarında hep var olur. Böylece kişi, yaşamının büyük bir kısmını arzularının peşinden koşarak harcar. Arzu, plan, deneyim, sonuç ve izlenim aşamaları: kişinin gelişimini sağlamaktadır.
