Rehber, öğrencisini belirli bir olgunluğa getirdikten sonra serbest bırakmalıdır. Öğrenci, öğrendiklerini tecrübe etmeden içselleştiremez. Bu sebepten: rehber ve öğrenci arasındaki bilgi akışı ara ara kesilir. Böylece öğrenci, öğrendiği bilgilerin gerçek olduğunu deneyimleme fırsatını bulur.
Gelişim: ileriye ve yukarıya doğru olan iki yönün vektörel birleşimidir. Gelişimin şekilsel çizimi için : +X ekseni ileriye, +Y ekseni yukarıya doğru olan yönleri temsil eder. İleriye ve yukarıya olacak şekilde uçuca birleştirilip çizilen şekil: basamak görünümü alır. Kadim kaynaklarda: “Gelişimin/Merdivenin Basamakları” deyimi, bu şekilsel yapıdan gelmektedir.
Öğrenilmeye çalışılan her bir üst bilgi, eskiden öğrenilmiş olan bilgilerin üzerine inşaa edilmektedir. Bilgi sürekli akmaktadır. Kişi altyapısının elverdiği kadarıyla akan bilgiden edinim sağlayabilir. “Kişiler arasındaki altyapısal farktan: rehber ve öğrenci seviyeleri ortaya çıkmaktadır.”
Edinilen her yeni bilgi, kişiyi bir üst seviyeye çıkarmakla beraber: daha sonraki seviyeler için altyapı oluşturur. Kişi, edindiği bilgiyi deneyimlemeden üst seviyelerin heyecanıyla hareket ettiğinde: düşüş yaşamaktadır. Merdivenin genişliği yani: ileriye yönelik olan gelişimi dar ise: kişinin düşüşü derin olacaktır.
Rehber: merhamet ve sevgi niteliklerini edinmiş kişidir. Başkalarına yardım etmekten haz almaktadır. Öğrenci: hayatın bir amacı olduğunun farkına varmış kişidir. Amaca yönelik olan her bir eylemi yerine getirmekten haz almaktadır. Rehber bilgi verirken, öğrenci bilgi alırken karşılıklı olarak haz alır. Aralarındaki bağ bu haz duygusu ile sağlamlaşmaktadır.
